Gry i zabawy dla maluchów - jak bawią się nasze dzieci?

Zabawa jest pracą dzieciństwa. Jest to laboratorium, w którym dzieci uczą się, jak działa świat, kim są, kim mogą zostać oraz co mogą, a czego nie mogą zrobić.

Zabawy różnią się od siebie stylem lub efektem. Obserwuj uważnie niektóre z różnych typów zabaw, w których uczestniczy Twoje dziecko, a zobaczysz, jak stawia czoła światu.

Zabawy symboliczne

Dla niemowlaka lub malutkiego dziecka klocek jest klockiem. Jeśli ma więcej niż jeden, może ustawić je jeden na drugim lub porozrzucać je. Kiedy jednak ukończy mniej więcej 2. rok życia, klocki zyskują znacznie więcej zastosowań. W oczach dziecka stać się mogą domem, samochodem lub wszystkim, czym zechce.

Zabawki zaczynają symbolizować inne obiekty.

Twoje dziecko może spróbować nakarmić lalkę, jakby była niemowlakiem. Jeśli dokładnie się przypatrzysz, możesz zaobserwować, że czasami trzyma swoją lalkę lub pluszaka w taki sam sposób, w jaki Ty trzymasz je.

Ten rodzaj symbolicznej reprezentacji pokazuje, jak złożony staje się jego mózg. Pozwala to również przygotować się dziecku na potencjalnie przerażające wydarzenia i poradzić sobie z nimi. Na przykład pomysłowy pediatra, który musi zbadać uszy dziecka w poszukiwaniu infekcji, może zacząć od zajrzenia do uszu lalki, którą przyniosło ze sobą na badanie. To pozwala maluchowi przewidzieć, co się stanie i pomaga pozbyć się niepokoju.

Zabawa równoległa

Małe dzieci potrzebują towarzyszy zabawy, ale ich zabawa wygląda inaczej niż zabawa dzieci starszych.

Umieść obok siebie dwójkę dzieci półtorarocznych z podobnymi zabawkami, a zauważysz, że nie zdają się zwracać na siebie wielkiej uwagi.

Ale przyjrzyj się dokładniej, a zorientujesz się, że jeśli jeden podnosi ciężarówkę, istnieje spora szansa, że drugi też to zrobi. Jeśli pierwsze dziecko spojrzy na tę ciężarówkę i powie „Nie” (ulubione słowo małego dziecka), jest spora szansa, że drugie będzie go naśladować i też krzyknie „Nie!”.   Jeśli dzieci mają dostatecznie rozwinięte zdolności językowe, możesz usłyszeć coś, co brzmi jak nonsensowna konwersacja. „Piesek jedzie autem”. „Duże auto!” „Piesek głodny?” „Moje auto.” „Brum, brum!”

Jest to przykład zabawy równoległej.W przeciwieństwie do starszych dzieci, które mają ze sobą bezpośrednie interakcje i komunikują się, mniejsze dzieci bawią się równolegle. Mimo że wygląda to, jakby bawiły się niezależnie, dzieci w tym wieku obserwują swoje zachowania.Zabawa równoległa jest często pierwszym etapem formowania silnych relacji poza rodziną. Towarzysze w zabawie równoległej są pierwszymi przyjaciółmi Twojego dziecka.

Zabawa w wyobraźni

Dla małych dzieci granica między fantazją i rzeczywistością jest cudownie płynna. Przedszkolaki mogą walczyć ze smokami lub latać na Księżyc bez opuszczania swojego pokoju. Jeśli chcesz zbudować dziecku w tym wieku fortecę, potrzebujesz tylko dwóch krzeseł i kocyka.Zabawa w udawanie spełnia wiele funkcji i przesuwa granice wyobraźni. Pozwala dziecku badać nowe idee i doświadczać życia z innej perspektywy.

Poczynając od wieku 3 lat,zabawa w udawanie rozszerza się na tworzenie wyimaginowanych towarzyszy. Ci wymyśleni przyjaciele często robią rzeczy, których dziecko nie potrafi lub się boi.Wyimaginowany kumpel może być bardzo wymagający lub niegrzeczny wobec dorosłych i starszych dzieci. Może mieć magiczne moce, wielką siłę lub wiedzę. Jest to metoda dla dziecka na doświadczenie życia z innej perspektywy oraz doświadczanie uczucia potęgi. Jest to także sposób na możliwość obwinienia kogoś innego, gdy dziecko rozleje sok na perski dywan.

Pojawienie się wyimaginowanego towarzysza martwi czasem rodziców, ale nie powinno. Wręcz jest to powód do świętowania.Badania, przeprowadzone przez dr. Jerome’a Singera z Yale University, pokazują, że przedszkolaki, które miały wyimaginowanych towarzyszy, mają bardziej rozwiniętą wyobraźnię i słownictwo niż ich rówieśnicy bez wymyślonych kompanów. Dodatkowo były one ogólnie szczęśliwsze i lepiej radziły sobie z kolegami z klasy. Co interesujące, całkiem sporo z tych dzieci nie powiedziało swoim rodzicom o swoich wyimaginowanych towarzyszach.

Współpraca w zabawie

Przedszkolaki przestawiają się z zabawy samotnej i równoległej na zabawę wspólną. Na tym etapie Twoje dziecko uczy się opanowywać ważne nowe umiejętności interpersonalne, takie jak dzielenie się, czekanie na swoją kolej, przestrzeganie zasad i negocjowanie. Są to zachowania trudne do opanowania przez małe dziecko. W końcu w tym wieku Twoje dziecko uważa, że jest centrum wszechświata!

Dzielenie się

• Kiedy przedszkolak czegoś pragnie, myśl oddania tego komuś innemu jest niemal nie do zniesienia.

• Nauczenie się dzielenia staje się nawet bardziej skomplikowane przez niejednoznaczność słowa „dzielenie”. (Jeśli poprosimy dziecko o podzielenie się swoimi zabawkami, wkrótce otrzyma je z powrotem, ale jeśli poprosimy o podzielenie się ciasteczkami, nigdy ich już nie zobaczy!)

• Przedszkolakom łatwiej jest się dzielić, jeśli spędziły już dużo czasu na zabawach, w których dają coś rodzicowi, a potem dostają to z powrotem.

Czekanie na swoją kolej

• Pragnienia przedszkolaka są pilne i natychmiastowe. Kiedy czegoś chce, chce tego TERAZ!

• Czekanie na swoją kolej wymaga opóźnienia zaspokojenia i wyobrażenia sobie, jak to jest być tym drugim dzieckiem, które się bawi.

• Empatia, której już się nauczyło w domu i w trakcie zabawy równoległej, będzie pomocna.

Przestrzeganie reguł

• Wszystkie małe dzieci chcą wygrać w grach, w których uczestniczą. Większość z nich zrobi wszystko, by wygrać, nawet jeśli muszą trochę oszukiwać.

• Podczas gdy rodzice mogą im na to pozwalać, rówieśnicy nie będą tak łaskawi, co doprowadzi do wartościowych (i trudnych) lekcji na temat wagi przestrzegania reguł.

Negocjowanie

• Kto jest pierwszy w kolejce? Jak zdecydować, w co się bawić? Kto będzie szeryfem, a kto jego zastępcą?

• Wspólna zabawa wymaga od Twojego dziecka nie tylko otrzymywania, ale też dawania, by w efekcie uzyskać kompromis – trudna rzecz do zaakceptowania, kiedy jesteś centrum wszechświata.

Kiedy dziecko nauczy się negocjować, dzielić, czekać na swoją kolej i przestrzegać reguł, będzie bliskie radzenia sobie na placu zabaw, potańcówce szkolnej, w akademiku i biurze.

Obserwuj więc swoje dziecko, kiedy się bawi. Otrzymasz ważny wgląd nie tylko w jego rozwój zdolności komunikacyjnych, ale także zdolności umysłowe. Poza tym, jest to dobra zabawa.